Sadza - produkt powstający w trakcie niepełnego spalania paliw.

Najogólniej możemy wyróżnić dwa rodzaje akumulacji sadzy :

1. Akumulacja porów - cząstki stałe osadzają się w sieci porów wewnątrz materiału ścianki filtra.

Chociaż tylko niewielka część całkowitej sadzy gromadzi się w mikroporach filtra, przyczynia się to do gwałtownego wzrostu spadku ciśnienia w filtrze.

W zależności od poziomu załadowania sadzy i typu filtra akumulacja porów może w niektórych przypadkach stanowić 50% spadku ciśnienia filtra, lub nawet więcej.

2. Zbrylowanie sadzy - wraz ze wzrostem ładunku sadzy w sieci porów, warstwa cząstek zaczyna tworzyć się wzdłuż powierzchni ścianek w kanałach wlotowych, a dominującym mechanizmem filtracji staje się filtracja zbrylania sadzy.

Popioły

Popiół gromadzi się w DPF podczas długotrwałego użytkowania, jako niepalny materiał pozostawiony po regeneracji filtra i utlenianiu sadzy. Popiół składa się z różnych związków metali pochodzących z dodatków smarnych, pierwiastków śladowych w paliwie oraz zużycia silnika i produktów korozji.

Jak widać na fot.1 Popiół może zajmować dużą część objętości filtra, ponieważ może gromadzić się w cienkiej warstwie wzdłuż ścian kanału lub zajmować miejsce w kierunku tylnej części kanałów filtra. Jednym z efektów gromadzenia popiołu jest zmniejszenie efektywnej objętości filtra, lub obszaru filtracji, i zmniejszenie zdolności magazynowania sadzy. Odkładanie się popiołu zmienia również rozkład nagromadzonej sadzy, zwykle przesuwając ją w kierunku przedniej części filtra. Te połączone zjawiska przyczyniają się do ograniczenia średnicy kanału i zmniejszenia efektywnej długości kanałów filtra. W rezultacie popiół przyczynia się do zwiększenia ograniczenia przepływu spalin.

Po drugie, warstwa popiołu fizycznie oddziela zgromadzoną sadzę od katalizatora spalin (np. cząstki platyny), który może być osadzony na powierzchni ścianek DPF. Zapobiega to nie tylko kontaktowi cząstek sadzy z katalizatorem spalin, ale dodatkowo zwiększa wymaganą długość dyfuzji do utleniania sadzy wspomaganego przez NO2 (dwutlenek azotu).

Rysunek z wykresem najlepiej ilustruje wielkość problemu, ponieważ przedstawia udział popiołu w całkowitej masie materiału nagromadzonego w DPF (popiół i sadza), przyjmując maksymalne obciążenie 6 g / L

Na podstawie rys. 2, po zaledwie 53 000 km użytkowania na drodze, około 50% materiału zgromadzonego w DPF stanowi popiół. Innymi słowy, ilość popiołu jest równa ilości sadzy przy maksymalnym dopuszczalnym limicie obciążenia sadzą wynoszącym 6 g / L. Ponadto, po 240 000 km, popiół to ponad 80% materiału uwięzionego w DPF, w tym mniejszość to sadza.

Zanieczyszczenia olejem silnikowym powstałe w wyniku nieszczelnego układu dolotowego (np. awaria turbosprężarki). Olej dostaje się do wkładu filtra  (monolitu) gdzie ulega procesowi spiekania.